Kangaroo Island

Jawel, het heeft even geduurd maar daar ben ik weer. In de laatste berichtgeving vermeldde ik jullie dat ik hopelijk werk zou vinden, nou dat is gelukt. Slechts voor 1 dag, wat betekent dat ik nu dus altijd nog (weer) werkzoekende ben!
Hoe het begon: Als echte backpacker word er wel een beetje van je verwacht dat je werk zoekt op een fruitplukkerij, dus Diaan en ik zijn geheel volgens traditie op zoek gegaan naar een fruitplukkerij om te gaan werken. Na heel wat telefoontjes hadden we beet, hadden wij even gelukl!! In het plaatsje Robinvale, een gehucht in the middle of nowhere, konden we op een druivenfarm terecht. Accomodatie was gratis op het terrein dus wij sprongen een gat in de lucht. Eindelijk zouden we in plaats van geld uitgeven, geld gaan verdienen! We werden echter wel al de volgende dag verwacht... dus kochten wij een treinkaartje die richting op.
Al om 5.45 uur ging de volgende wekker. Een tijd die we regelmatig zagen alleen niet na het slapena!! De tocht met de backpack kon beginnen, Diaan had al enig wat ervaring maar voor mij was dit de eerste echte keer dat ik hem lange tijd moest dragen. De toch ging dan ook niet zonder enig zuchten en steunen. Bovendien had ik dan ook meteen blaren op m`n voeten, `de prises op de erwt` zoals Diaan me noemde!! In de trein werden we vergezeld door 3 Chinezen die nogal luidruchtig snurkten en praatten. Maar daar had Diaan geen moeite mee, due viel, zoals gebruikelijk, al snel als een blok in slaap. Ik heb wat van het uitzicht genoten, al was alles onwijs dor. We reden ook door Bendigo, waar de bushfire geweest was, maar gelukkig hebben we hier niks van gezien. In Robinvale aangekomen stonden we aan het begin van het centrum van het stadje, wat erg op een verlaten stadje in het wilde westen deed denken. Top hier gaan we de komende weken blijven!! Via het Harvest Office werden we naar de farm gebracht die nog 20 km buiten het stadje lag en konden we in ons nieuwe verblijf intrekken. Een klein huisje met keukentje, douche en onze eigen slaapkamer. Heel basic allemaal maar meer kan je ook niet verwachten. We moesten in het dorp boodschappen gaan doen voor een hele week omdat we tussendoor niet weg konden. Bij de supermarkt aangekomen kreeg Diaan een zenuwinzinking, omdat als een soort gevangene op de farm zouden verblijven zonder auto, internet of telefoonbereik. Het heeft me dan ook heel wat overredingskracht gekost om haar te overtuigen dat wij dit als `material girls` echt wel aan konden!!
Terug op de boerderij ging het gelukkig al snel beter, toen bleek dat de familie waar we verbleven erg aardig was en we een “huisgenoot” hadden met een auto. Deze Victor is zo’n typisch foute kerel, met sik en kaal hoofd, veel te veel tattoo’s en foute kleding, maar echt een schat die meteen bedden voor ons in elkaar timmerden en zijn eigen kledingkast, kussen en lakens aan ons opofferde. Daarna is ie nog met ons richting dorp gereden zodat we konden bellen en smsen, waarbij hij ons gelijk voor stelde aan meer van zijn foute vrienden die al blowend lekker op de bank hingen en tv keken.
De volgende ochtend ging de wekker al weer vroeg want we begonnen met werken. Om 7 uur werden we in de wijngaard verwacht dus met goeie moed gingen we er naartoe (wel 10 minuten te laat, ja we zouden ons moeten schamen!). Daar aangekomen kregen we de vraag of we een druivenknipschaartje hadden... Diaan en ik keken elkaar aan, en dachten `ja natuurlijk, die hebben we altijd in onze backpack bij ons`!! Dus kregen we er eentje van hen, kostte wel 16 dollar. Maar dat werd uit ons eerste salaris gehaald. Heel fijn, de eerste uren werkten we dus voor een schaartje!! Even uitleg gehad dat we de kleine en de rotte druifjes eruit moesten halen en de takjes moesten knippen. Heerlijk tussen die ranken staan knippen en zeker al 3 dozen gevuld. Toen gingen we naar binnen om daar de druiven verder te sorteren zodat een andere vrouw (de bazin) ze in een doos deed. Ondertussen hadden we beide al verschillende sneeen in onze vingers van het schaartje, maarja als zuster fiks je dat zo en ga je lekker verder. Na een paar uur vertelde de bazin dat we wel wat sneller moesten werken om een beetje geld te verdienen. Dus wij gooiden het tempo flink omhoog maar toen was het niet goed meer! Ik kreeg er helemaal de zenuwen van! Vooral toen er een Thais vrouwtje in een razend tempo te werk ging. Aan het einde van de dag hadden we beide rond de 24 dozen gedaan en toen kregen we te horen dat we 1,50 dollar per doos kregen!!! We hadden toen al 12 uur gewerkt!! Reken zelf maar uit, das bar weinig!! Wat een uitbuiterij!
Om nog een beetje geld te verdienen konden we ’s avonds nog dozen nieten voor 7 cent per doos en zo hebben we nog 240 dozen in elkaar geniet in 2 uurtjes.Hoppa nog 2 blaren erbij!
Wilden we een beetje geld gaan verdienen moesten we minimaal 10 dozen druiven per uur doen en dat gingen we nooit van ze lang zal ze leven redden!! En dozen nieten was geen optie. Dus hebben we besloten dat dit het echt niet ging worden en dat we door zouden reizen naar Adelaide om daar een baantje te gaan zoeken.Gelukkig was Diaan zo stoer genoeg om dit Peter te zeggen. Hij maakte er geen probleem van, hij had ook wel gezien dat we niet geschikt waren voor dit werk denk ik, haha!

Dus de volgende morgen zijn we met Victor naar het dorp gereden, onderweg vertelde hij dat hij ook weg ging bij de boerderij omdat ze zo weinig betaalden. In het dorp bleek dat er die dag geen bus meer richting Adelaide ging en dat we moesten wachten tot de volgende dag. Gelukkig mochten we nog een nachtje blijven en wilde Victor ons wel de volgende morgen vroeg naar de bus brengen. ’s Avonds hebben we nog een lekker woordje Thais gepraat met onze ander huisgenoot, 42 jaar, gezin in Thailand en hier voor minimaal 6 maanden om geld voor thuis te verdienen. Dat zet je echt wel aan het denken!! De boer Peter bracht ons nog een flesje homemade rodewijn omdat ie het super vond dat we het geprobeerd hadden. Wat zijn al die Australische mensen toch lief!

De volgende dag vroeg in de bus en door alle droogte richting Adelaide vertrokken. We hadden een stop in een heel klein dorpje wat nog stiller was dan Robinvale, ja het is mogelijk!! Hier lazen we de krant die bol stond van alle ellende van de bushfires. Wat wij heel typisch vonden dat alle slachtoffers er met naam en leeftijd in staan, maar dat maakt het allemaal nog hartverscheurender. Hele dorpen verwoest, families verloren in het vuur of onvindbaar. Je werd er zelf helemaal naar van als je al die ellende zag. In een potje voor het Australische Rode Kruis hebben we meteen wat geld gedaan...(zelfs zonder geld vonden we dat we dit wel een beetje verplicht waren te doen!)

N 600 kilometer in een bus gereden te hebben kwamen we aan in Adelaide. Hier zijn we weer heerlijk in het YHA hostel ingetrokken. Wat voelde dit als thuiskomen.Wat een prachtig hostel. Mooie bedden, badkamer, schone keuken met bestek en servies, heerlijk!!! Even in onze (ondertussen stam-) MacDonalds mail gecheckt om vervolge3ns Diaan in een winkelwagentje heel Adelaide te rijden naar een gezellige kroeg waar we een Strongbow biertje (onze nieuwe vondst!!!) dronken op ons avontuur! Wat waren we weer blij in de stad te zijn.

In Adelaide zijn we eerst de stad gaan verkennen en meteen CV’s rond gaan brengen.Helaas hebben we nog altijd geen respons, en worden we toch wel een beetje nerveus. Gelukkig doet het ons goed dat we van iedereen om ons heen (ook Lara, Floris en Jeroen waar we nog altijd contacxt mee hebben) dat het niet wil vlotten, flinke tegenvaller dus!!
In het hostel hadden we een topkamer met jawel balkon, wat een luxe, en omdat we te lui waren om te gaan stappen zijn we heerlijk met een goontje op het balkon gaan zitten om vervolgens de veel te gladde gozers die beneden langliepen te tracteren op goon in hun nek. Heerlijk kinderachtig maar wat hebben we gelachten!!

Verder nog meer CV’s uitgedeeld, dikke pannenkoeken gebakken, op het strand gelegen en heleboel gezellige Nederlanders leren kennen in het hostel. Ook hadden we een tour naar Kangaroo Island geboekt aangezien we toch nog geen werk hadden en dit sowieso wilden doen.

Laatste nacht nog even naar een ander hostel wat iets goedkoper was en dat hebben we geweten... Wat een armoedige boel daar!! Kamer met nog 14 anderen, is geen probleem maar wat een lucht daar!! We kregen geen lakens dus moesten we in onze slaapzak liggen. Dat ding heeft uiteindelijk z`n geld nog flink opgebracht! Liggen we een half uurtje in bed, komt er zo`n fijne fransman binnen en vindt dat ie om 1 uur ’s nachts best het grote licht aan kan doen en keihard kan gaan praten tegen zn kamergenoten. Om vervolgens de kamer in en uit te blijven lopen en met de deur te smijten. Toen was ik het goed zat en ben ik heel demonstratief m`n bed uitgesprongen en heb het licht uitgedaan. Helaas voor de Fransen kan ik redelijk wat Frans verstaanom te kunnen horen dat ze flink over ons zaten te roddelen. Maar wij konden nu wel gaan slapen!

Dinsdagochtend werden we om half negen opgehaald voor onze 3 daagse tour naar Kangaroo Island. Gelukkig stonden we al om acht uur buiten omdat ik m`n oude horloge om had waar de tijd nog niet van terug gezet was,foutje! In de provinsie South Australia, waar we nu zijn is het namelijk maar 9,5 uur later dan Nederland. We werden opgehaald door Hemisch, niet uit te spreken naam, maar een super gezellige gids, die een half jaar in NL heeft gewoond en er dus heel regelmatig NL woordjes/zinnen/liedjes tussendoor gooit. “Geen koffie voor mij?” “We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!” En een Ipod heeft met Acda en de Munnik en Blof! Als eerste zijn we door Mount Compass gereden waar ze ieder jaar een koeienrace houden, tj je moet iets op het platteland! Daarna door naar een prachtig strandje waar we surfles hebben gekregen, dit was m`n eerste keer, maar wat is dat fantastische!! Na 1,5 uur zat het er op, maar ik kon er gen genoeg van krijgen, dus als allerlaatste kwam ik het water uitgelopen omdat iedereen nu toch wel op mij stond te wachten. Daarna een aantal keer over de oudste treinrails van Australie gereden, wat niemand echt boeiend vond behalve Hemisch. ’s Middags zijn we met speedboten naar Kangeroo Island toegevaren, in de haven zwom er heel gezellig een zeehond rond de boot. Op het eiland zijn we naar een prachtig strandje gegaan en hebben we een heuvel beklommen met een fantastisch uitzicht over het eiland. We hebben overnacht op een boerderij midden in de bush, waar we heerlijk marhmallows rond een kampvuur hebben geroosterd en gegeten. Ondanks dat we geen vervelend bed hadden hebben we er toch voor gekozen om in “swags” te slapen. Dit zijn een soort grote slaapzakken met een matrasje erin, waarin je al je beddengoed legt en zo heerlijk buiten in het veld tussen de kangeroe’s en onder de sterren kunt slapen. We lagen in een kringetje met nog 3 Nederlandse meiden die op de tour waren, erg gezellig! Diaanhad nog nooit zo heerlijk geslapen!! Maar ik vond het toch wel een beetje een enge gedachten dat er van alles om je heen liep en kroop zondar dat je er maar iets van kon zien. Daarbij was het best koud, maar we hebben doorgezet en ik had deze ervaring voor gen goud willen missen. Wat een prachtige sterrenhemel, je ziet er hier ontelbaar veel, kunt heel de melkweg zien en zelfs 2 anderen als vegen in de lucht. We hebben het zuiderkruis gezien, vier sterren die ook in de vlag van Australie staan en alleen op het zuidelijk halfrond te zien zijn. Daarbij hebben we heel wat te wensen gehad want de sterren vielen bij bosjes. Nooit waren we zo gefascineerd door sterren maar hier word je het wel!!!

Het enige nadeel van buiten slapen is, dat zodra de zon opgaat word jij ook wakker. Maar heerlijke pannekoeken als ontbijt maken een hoop goed. Daarna zijn we op en rivier gaan kayaken, of volgens ons kanoen omdat we met z’n 2en in een bootje zaten, wat eindigde in een grote natte boel omdat Hemisch ons bootje omkieperde en het daarna uitliep in een groot watergevecht!! Toen naar een bird of prey show, om door een lieve sul vanalles over roofvogels verteld te krijgen. Als lunch kregen we heerlijke worsten en hamburgers van de BBQ dus konden we er weer flink tegen aan om New Zealandse fur-seals te bekijken, super vet om die beesten in het wild te zien! Daarna een bezoekje gebracht aan de Remarkable Rocks en remarkable zijn ze, alle gekke vormen, je kunt er in, op, onder, tussen,je kon het zo gek niet bedenken of het was mogelijkt!! Na al deze “vermoeiende” ondernemingen hebben we heerlijk gechilld op een prachtig wit strand met azuur blauw water.... ah wat is het hier fantastisch!!
‘s Avonds zijn we naar de kust gegaan omdaar de Little Pinguin het land op te zien komen en naar hun burchten te zien gaan. Om vervolgens weer lekker in een “swag” te kruipen om al naar de sterren kijkend te kijken in slaap te vallen terwijl er kangeroe’s en wallaby’s rond je springen.

Bij de eerste ochtendgloren stonden wij al weer op om daarna getracteerd te worden op heerlijk gebakken eitjes van de BBQ (tja alles op de BBQ in Australie). Daarna naar een strand waar de Australische SeaLions leven. Heel bijzonder, want we mochten bij de zeeleeuwen op het strand tot op zo’n 10 meter afstand.
Daarna zijn we naar Little Sahara gegaan om op sandboards als idioten van de duinen af te surfen. Het klimmen is super vermoeiend maar het is het zo waard, dit was echt geweldig!!
’s Middags hebben we nog een bijenschuur bezocht en door wat dorpjes gereden. Aan het einde van de middag zijn we weer met de speedbootjes terug gevaren over ruig water wat de uur durende tocht veel leuker maakte!! En toen weer terug naar Adelaide...

We hadden weer een kamer in het YHA geboekt, want dat is toch wel erg fijn!! Diaan zou de volgende dag jarig zijn en 24 worden. Dit betekende dat er wel wat voorbereidingen getroffen moesten worden. Diaan wilde uitslapen op haar verjaardag en de wekker moest om 11uur gezet worden.Zo gezegd, niet gedaan. Bij Karen ging de wekker al om 8uur. Snel gedoucht, de kleren ingeschoten en de kamer versierd met slingers en balonnen. Dit was nog niet zo makkelijk zonder Diaan wakker te maken. Gelukkig is het een slaapkop en wordt ze niet snel wakker. Zo dat was gelukt. Nog even snel de stad ingedoken, want er moest nog onbijt en taart gescoord worden. De taart werd een muffin, want dat is toch wel een kleine traditie geworden hier. Daarbij moesten er kaarsjes komen en bruin brood met ei,want dat is toch wel een must have voor de kleine prinses! Tot slot nog even naar Haigh`s voor die middag een tour te boeken in de chocoladefabriek. Snel terug naar `t hostel en een heerlijk ontbijtje maken. De kaarsjes in de muffin, een aansteker bemachtigen om vervolgens al zingend Diaan wakker te maken. Wat was dit een geslaagd begin van de dag, want ze voelde zich jarig. Is toch wel erg belangrijk!! Na de kadootjes uitgepakt te hebben, ontbijtje op bed gegeten en de verjaardagskleren aan! Hop, nog even langs de bean Bar, een capuccino gedronken en de chocoladefabriek bezocht. Wat zag dat er allemaal heerlijk uit, en alleen al van de lucht vlogen de kilo`s eraan!!
Daarna even naar onze stamkroeg (de Mac), want het kadootje van de vriendinnetjes van Diaan zou op youtube te vinden zijn.Dit was een ontzettend leuk filmpje met allemaal opdrachten die die dag uitgevoerd moesten worden (en vervolgens op foto vastgelegd moest worden). We hadden dus nog een taak te volbrengen. Een van de taken was een glittertop scoren. Wij de `Supre` (gelijk aan de Wonderwoman in NL) ingedoken en de meest ordinaire setjes bij elkaar gezocht om vervolgens snel de pashokjes in te duiken. Dit was dikke pret! Lachen, gieren en brullen, maar jawel zelfs in deze outfit zijn er wat mooie foto`s uit voortgekomen. `s Avonds zijn we lekker uiteten gegaan bij een Spaans restaurantje, super chique, maar we hebben ons keurig gedragen en niet teveel besteed maar daarentegen wel ontzettend lekker gegeten! Snel terug naar `t hostel, omkleden, optutten en met de NL meiden die we ontmoet hebben op de tour, naar een club geweest. Hier een aantal nummertjes speciaal voor de jarige aangevraagd, lekker wodka lime gedronken en gedanst. Dus dat feestje was geslaagd!!!

En jawel ook de foto`s zijn er, zie de link van Adelaide: http://www.mijnalbum.nl/Album=CXXBJFLV