Hallo Dutchies!

Hallo Dutchies!

Hoe is het daar? Ondertussen al bevroren? Hier is het nu maandagochtend, half 9 in de morgen en ik zit heerlijk in m`n korte broek met hemdje! Zo`n rare gedachte… naar zo fijn!
De vorige keer dat ik jullie schreef zat ik nog in the big city. Daar ben ik nog een paar daagjes geweest waar ik ook nog met volle teugen van genoten heb!
We zijn door Hyde Park gelopen, met de brachtige bloemen en de fontijn. Daar was de grote kerk, waar ik natuurlijk even naar binnen moest, ja die traditie heb ik van m`n ouders meegekregen;) Daar werd een kindje gedoopt, erg leuk om te zien. Want hier werd het hoofdje niet ondergesprenkeld met water meaar het ruggetje. Vervolgens zijn we naar de Botanical Gardens geweest, wat een nature zie je daar, amazing! Je gaat hier nog een natuurfreak worden haha. De mooie bloemen, en vreemde bomen, en de onwijs grote groepen vleermuizen in de bomen, zo bijzonder.En als cadeautje kreeg ik toen aan het einde van de tuinen…de skyline van Sydney, En dan nu zoals je die altijd geschetst krijgt op afbeeldingen op internet etc. In 1 oogopslag zag je de Harbour Bridge en het Opra House! Hier zijn we even in het heerlijke gras neergeploft en heb ik even enkele minuten, misschien was het wel langer hoor, alleen maar voor me uitgestaard en genoten!
De volgende dag zijn we naar de Taronga Zoo geweest, hier kon je alleen komen met de boot, omdat het op een klein eilandje net voorbij Sydney ligt. Wat een detention! De dierentuin was opzich niet heel erg verschillend van die in andere landen, maar dit uitzicht op de achtergrond steeds. Het leek wel of elk dier in een schilderij geplaatst was zo mooi! En jawel.. We zagen onze eerste koala & kangaroo in Australie! Ondertussen is het natuurlijk bijna een week later en heb ik amper ongedragen kleren dus `s avonds alle zooi verzameld en het washok ingedoken. Omdat deze in een hostel stond en je dus nooit weet wat voor gekken er rondlopen zijn we op de grond in onze pyjama naast de was machines neergeploft. Daar zaten we dan, met zn drietjes op de grond met buikjes die riepen om iets heel lekkers! Lara trok de stoute schoenen aan en ging naar de 24-uurs shop en kwam terug met een 2 liter bak ijs! Wat naar zeiden we tegen elkaar… we pakten elk een lepel uit de keuken en smulden alsof we hier nooit ijs eten (bijna elke dag)!
De volgende dag was alweer onze laatste dag, we stoned vroeg op want moesten onze vlucht nog omboeken en de huurauto ophalen. We gingen met z`n drietjes, Diane, Lara en ik naar Quantas, de vliegmaatschappij, om de vlucht naar Nieuw-Zeeland en de vlucht naar huis om te boeken. Diane en ik schoven met onze stoel bij een vrouw aan, en we vertelden wat we kwamen doen. Echter, ze vertelde dat dit omboeken ons 40 dollar zou kosten! Maar.. We konden het ook telefonisch doen en dan was het gratis. Dat was natuurlijk een betere optie. Wij onze sullen gepakt en snel naar Lara gehold, die werd ondertussen ook al geholpen. Ik weet niet wat Lara gezegd had, maar hij deed het gratis voor haar! Toen keek hij ons eens aan, en wij met onze onschuldige koppies lief lachen, want daar zijn we goed in! En jawel, ook wij mochten aanschuiven, en de vluchten werden keurig omgeboekt, voor niks! Aan het eind van ons e-ticket schreef de man: `blijf lachen’! Wat een leukerd was het! We kletsten een tijdje met hem, en hij vertelde dat hij iedereen die bij hem komt vraagt naar de nationaliteit. Dit doet hij uit interesse maar ook omdat hij een lijst op z`n pc bijhoudt met alle nationaliteiten die bij hem geweest zijn en daarbij de woorden ‘keep smiling’ in elke taal! Dit is zijn verzameling en hij vertelde er vol trots over! Waardoor wij ook enthousiast werden en hem aanmoedigenden!
Gratis omgeboekt en wel vertrokken we de stad weer in, maar ik kon het natuurlijk niet laten niet even de shops in te duiken. En jawel, ik heb een surfshirt gescoord! Die mag natuurlijk niet ontbreken, want binnenkort ga ik leren surfen van m`n prive-instructor Diane haha! Want zij is al op surfles geweest voor mijn komst. Dus dat gaat wat worden! We moesten ons hierna uiteraard weer haasten want we zouden om 2uur de auto op gaan halen, aan jawel de andere kant van de stad! Wij snel de gratis bus gepakt en uitgestapt voor het verhuurbedrijf waar Floris ons al op stond te wachten, want hij zou ons groepje als enige man vertegenwoordigen, We gingen afscheid nemen van Jeroen. De auto opgehaald, met allerlei campingzooi erbij.. Echter geen matrassen zoals ons beloofd was dus dat zou wat worden!
Maar zo enthousiast als we waren vertrok Diane als eerste van ons aan de rechterkant van de auto, maar rijdend op de linkerbaan! Snel reed ze naar het hostel waar jeroen verbleef want daar stoned al onze backpacks. We bedachten ons ineens dat we helemaal geen slaapzak of wat hadden, dus Lara en ik trokken de stoute schoenen aan en trokken 2 lakens van het bed van 2 kamergenoten van Jeroen, Volgens mij was dit de eerste keer dat ik wat gestolen heb, maar waarschijnlijk niet de laatste keer. Als backpacker moet je zien te overleven met zo mijn obelisk geld! Hop met z`n allen de auto in ern Diane had het geluk door de drukste straat van Sydney te rijden, waar we al bijna meteen een bus ramden maar door mijn harde gegil ging het net goed! Dit zal niet meer gebeuren… het is even zo wennen dat je de rechterlijn van de weg in de gaten moet houden. Het 10-daagse autoavontuur was begonnen!
We hadden onderweg een camping uitgezocht en reden daarheen. Uiteraard konden we het niet in 1 keer vinden dus Diane en ik gingen het aan een local vragen bij het benzinestation. Wat is iedereen hier aardig en behulpzaam! We wisten de weg en liepen terug naar de auto. Tot ik me bedacht dat het al erg donker was en we geen licht hadden. Ik zag een chinees restautrant en nam diane mee naar binnen. Ik vroeg aan een medewerker daar of hij iets van waxinelichtjes had, en jawel we kregen er een stel mee! Zo dat was ook geregeld.
Op de camping onze 2 tentjes opgezet, en dat was binnen een zucht en een scheet gebeurt met al die campeerervaring van Diane en mij! En nu snel slapen. Hoewel slapen… we lagen op de grond omdat we geen matjes hadden en onder een dun laken. Wat hebben we het koud gehad die nacht, en het slapen op de grond viel niet mee, maar ook dat hoort bij het simpele leven dat we hier nu leiden!
De volgende dag al vroeg vertrokken naar Canberra, waar we op de weg een tussenstop maakten bij een onwijs schattige cheese factory. Hier hebben we een onwijs dik stuk cake met verse room gegeven en een lekkere kop thee! Zo, even bijkomen van dat brakke nachtje. We mochten dan ook wel 40 dollar afrekenen, maar het was de moeite waard. We konden er weer tegenaan! In Canberra hebben we het oude en nieuwe parlementsgebouw bekeken en het memorial war museaum. Even cultureel beziggeweest dus!
Aan het eind van de midday op de volgende camping aangekomen, waaide het erg hard maar de haringen kregen we met geen mogelijkheid de grond in! Gelukkig was de buurman zo vriendelijk om me hun hamer te lenen, waarmee ik vervolgens keihard op m`n vinger sloeg.. En dat met al die ervaring.. Zie je maar hoe snel je het verleerd haha! Later op de avond kwam de buurman ons halen omdat er kangaroos zaten. Wat was dat tof! Gewoon in onze ‘achtertuin’ zaten een heel stel kangaroos! Dis was toch wel een stuk echter dan in die dierentuin!
De volgende dag was het mijn beurt om te rijden, ikw as best wel even zenuwachtig, maar wat went dat linksrijden snel/! Alsof je nooit anders gedaan hebt.. Alleen op kruisingen is het nog even opletten dat je eerst naar rechts kijkt en niet naar links,
We reden en we reden maar, op wegen waar je 100km/u mocht tot het moment dat je ineens bovenop je rem moest staan omdat er weer een botch aan kwam waar je maar met 15 km/u doorheen kon. Pap, de Bergen in de Alpen in Frankrijk zijn er niks bij! Ik reed en ik reed maar. Achterin, waar Floris en Lara steeds zitten omdat zij onze kids zijn en niet mogen rijden haha, hadden ze een camping uitgezocht waar we die avond zouden overnachten. Echter de weggetjes werden steeds slechter en we zagen geen hond meer. Af en toe een verlaten schuur maar that`s it. Oh ja en de vele kangaroos die over de weg sprongen en in de landschappen naast ons! De nature was prachtig, dus we geboten met volle teugen! Maar we reden wel steeds verder de bush in en het begon al donker te worden. Nu begon ik toch wel een Klein beetje zenuwachtig te worden.. Helemaal toen we een bordje naderde waarop aangegeven werd dat we het national park inreden en er wilde dieren liepen. Dit zagen we niet zitten, niet met onze Ford stationcar. Dus ik in z`n achteruit en gestopt bij de brievenbus die een kleine 50 meter verder stond. We reden het erf op in de hoop dat er iemand thuis zou zijn! Er zat een hond op wacht, dus we hadden goede hoop. De hond sloeg echter niet aan, kwam alleen even kijken. Dus Diane, onze held, stapte uit en haal;de de hond aan. Maar hij deed niks dus ook Floris stapte uit en ze liepen naar de deur om aan te kloppen. Lara en ik bleven veiling in de auto, want honden vind ik nog altijd niks! Er werd opengedaan, oehh wat was dat fijn! Het bleek een onwijs aardig stel te zijn Roseleyn, een vrouw van 55 afkomstig uit Jakarta en Hugh een 71e jarige scottisch man, Ze boden aan om in hun schattige hut in de tuin te overnachten. Hier hoefde we niet overran te denken! Wij het hutje ingericht, waar al 2 bedden stonden en we kregen nog een extra matras en dekens! Nadat we dehut ingericht hadden moesten we naar binnen komen, en hebben we heel de avond gezellig met hen gekletst over van alles! We hadden echter nog niet gegeten, dus Roseleyn trok de koelkast open en begon allerlei dingen op te waren, we hebben heerlijk indonesisch gegeten1 Daarbij had Hugh al een rode fles wijn tevoorschijn gehaald en werd het nog gezellig er.
Na heerlijk geslapen te hebben, op een bed, hebben we ontbeten en zijn we naar een rivier gegaan, waar niemand het bestaan vanaf weet, naast Roseleyn en Hugh! We hebben hier gezwommen in een rivier in het National Park en het was zo heerlijk! Het duurde wel even voor we allemaal door waren want het was onwijs koud! Hier nog even voor foto model gespeeld en weer gauw naar ‘huis’. Hier mochten we douchen. We hadden onze sullen gepakt, nog even de tuin bewonderd en op het moment dat we wilden gaan zei Hugh dat we nog wel met ze moesten lunchen, want Roseleyn stond voor ons in de keuken! Nog even lekker onze buikjes gevuld en toen opperde Roseleyn dat we haar op een idee hadden gebracht. Ze wilde altijd al iets anders en nu wist ze wat. Ze wilde een bed&breakfast beginnen maar dan alleen voor backpackers! Wij waren vervolgens ook laaiend enthousiast want wat zijn zij er geschikt voor! Ze pakte er een boekje bij wat ze vanaf nu als gastenboek zou gebruiken en we schreven erin. Toen was het echt tijd om afscheid te nemen en gaven we ons mailadres om contact te kunnen houden.
Ik had de smaak te pakken dus kroop weer achter het stuur, nu dus wel het national park in! Want Hugh had ons een kaart gegeven van de omgeving en tot in elk detail verteld hoe we moesten rijden. Dus nu moest het goed gaan komen!

Zo, nu ga ik stoppen want het verhaal is alweer onwijs uitgebreid geworden.Eigenlijk heb ik nog 2 dagen meer te vertellen, maar ik ben nog steeds niet gedoucht en de rest zit ook te popelen om achter de pc te kruipen! Hier op deze camping vind ik het overigens helemaal niet verve lend om te douchen, want in tegenstelling tot de vorige campings is deze onwijs luxe!

Tot snel allemaal weer, veel liefs!

P.s. de foto`s volgen nog, ik schiet me hier een ongeluk, dus wees niet bang!